We stayed up all night waiting for the sun to set

18 november 17 - 23.59 uur

Op een groot projectiescherm midden in het bos wordt het publiek uitgenodigd de ondergaande zon een etmaal lang te volgen op haar reis rond de globus. Door open source webcams over de hele wereld te gebruiken zien we de zon live ondergaan - de hele dag en de hele nacht - springend naar het volgende punt op de wereldbol net voordat de zon verdwijnt achter de horizon.

'We stayed up all night waiting for the sun to set' stelt het publiek in staat om de aarde te omcirkelen terwijl het op één plek blijft stilstaan. Het publiek wordt zich bewust van Ursula Heises 'gevoel van plaats' en 'gevoel van planeet' door het lokale te ontwrichten en het globale te produceren als de gemeenschappelijke en onmiddellijke ruimte van de geleefde ervaring (Ursula Heise, 2008). Het is veelzeggend welke locaties beschikbaar zijn om via live streams te worden bekeken en waar het leeg blijft.

Bovendien stelt 'We stayed up all night waiting for the sun to set' de menselijke idealen over schoonheid in de natuur en onze bijdrage daaraan ter discussie. Moderne schoonheid was vaak het product van klimaatverandering. In het begin van de negentiende eeuw bijvoorbeeld waren de romantische dichters in Groot-Brittannië in de ban van nieuwe spectaculaire zonsondergangen. Die zonsondergangen werden veroorzaakt doordat deeltjes van de steenkool die in de nieuwe fabrieken werden gebruikt, rood licht in de lucht breekten. (Nicholas Mirzoeff, 2015). De industrialisatie, en het geromantiseerde beeld van natuur, komt duidelijk naar voren in Beijing, waar midden in de stad een scherm staat opgesteld zodat men van de zonsondergang van net buiten de stad kan genieten. Omdat de lucht in de stad zelf te vervuild is om nog iets van de zon te zien.

In samenwerking met Rachel Smith